Mzungu!

Gebrek aan tijd, elektriciteit en belwaarde voor het internet zorgden ervoor dat het al even geleden is dat ik nog eens wat postte op de blog. Maar op de laatste dag van het jaar neem ik even de tijd om wat te schrijven.
Kerst is inmiddels voorbij. Het gebrek aan kerstbomen, overdadige kerstversiering en de nodige jingle bells zorgden ervoor dat ik niet echt in de kerststemming was. Buiten een paar kerstkaarten wijst niets hier op de feestdagen. Om dan toch een beetje een feestgevoel te creëren liet ik me een op maat gemaakt feestkleed maken dat de nodige verwondering kreeg toen ik het voor de eerste keer aanhad. Voor Bram tekende ik een kostuum met bijpassend jacket. Op een paar details na wist de kleermaker een soortgelijk kostuum als op de tekening te maken. Met een glaasje Konyaki toostten we op het resultaat.

Hier in Igunga weten de mensen ondertussen wie die tweede blanke is die in het dorp rondloopt.
Ik vergeet soms gewoon dat ik die bleekscheet ben tussen alle zwarten hier. “Mzungu! “ (blanke) hoor ik hen roepen en dan weet ik het weer waarom iedereen me aanstaart.
Twee weken geleden kregen we het gezelschap van drie andere Mzungu’s, en dan nog wel Vlamingen. Simon, Kristof en Dieter, drie geografen/avonturiers die van België naar Zuid Afrika rijden, deden een tussenstop in Igunga. De drie Belgen ontmoetten Francis en Bram in Caïro en houden sindsdien contact. Zo was er hier een paar dagen echt sprake van een Belgisch front tot groot jolijt van pater Bolle. Met de nodige pinten Kilimanjaro en Safari werden verhalen uitgewisseld. Na een korte pauze in Igunga hebben de drie musketiers hun tocht verder gezet richting Mozambique. ( je kan hun reisverhalen lezen op trippingaroundtheglobe.blogspot.com)

Ondertussen heb ik alle brillen uit het rommelkot kunnen halen en in dozen gestopt. Binnenkort worden ze opgehaald en naar Tabora gebracht alwaar de medemens dus beter zal kunnen zien in de toekomst. Samen met de brillen en nog wat andere rommel kwam ook weer een stukje verleden naar boven. Brieven en foto’s van in den beginne, een jonge pater Bolle in de brousse,…een mens spaart toch wat bijeen in zijn leven.

Na grondige prospectie slaagden Bram en Eduardi (de lasser van dienst) er in om een oven te maken waarin een pot in past waar maar liefst 105 liter kan in gekookt worden. De potten waarop nu gekookt wordt, staan rechtstreeks op de houtvuren waardoor die nogal snel doorbranden. Met de nieuwe oven kunnen er grotere hoeveelheden water en rijst gekookt worden. In de toekomst is het dan ook de bedoeling dat op elke school een oven komt te staan.
Iedereen werkt hier stevig door om alles op tijd klaar te hebben voor het nieuwe schooljaar. De voorbije dagen gingen Bram en ik aan de slag op de lagere school om de schoolborden weer te doen blinken. We vulden de gaten in de borden en gaven ze een nieuwe laag bordverf. Bankjes worden in elkaar getimmerd, de slaapvertrekken worden gepleisterd en geschilderd, hopelijk halen we de deadline…

Komende zondag rijden we richting Dar es Salaam om nicht Tine en Lieselot, een vriendin van me, op te pikken. Hiermee wordt het vrouwelijk front meteen goed aangevuld, want na zes weken van enkel mannelijk gezelschap zie ik er toch wel een beetje naar uit om weer wat vrouwenpraat te verkopen.
Daarbij schreef ik gisteren "vrouwengeschiedenis" door als blanke vrouw met een koebeest en ploeg het land van teacher Deo te bewerken, of toch één vierentwintigste daarvan. Die koebeesten gingen met mij en de ploeg er zwaar vandoor, maar gelukkig kon ik de schade beperken. Respect voor die kerels die dit dag in dag uit moeten doen want het is verdomd vermoeiend!

Vandaag is het ook hier eindejaarsavond. Voor het eerst sinds jaren weet ik niet wat er op deze laatste avond van het jaar staat te gebeuren, en als ik eerlijk ben, vind ik dat niet eens zo erg.
2010 werd uiteindelijk het jaar van verrassingen dat begon in Istanbul en eindigt hier in Igunga. Wat of waar 2011 me zal brengen, daar heb ik op dit moment nog geen idee van maar dit avontuur heeft me al vaak doen dromen over nieuwe plannen en ideeën.

Maar zover zijn we nog niet, nu is het nog een maand leven onder de zon, in het gezelschap van men Tanzaniaanse broers en zussen, Belgische vriendinnen en een Vlaamse pater met een Freecell verslaving.

Tenslotte zou ik iedereen daar in het Siberische Vlaanderen een heel fijn nieuw jaar willen wensen, de nieuwjaarskussen komen later! (alsook nieuwe foto’s want dat zal met de huidige belkrediet niet meer lukken om nog ze er nog bij te plaatsen)

Heri Ya Mwaka Mpia ,

Francisica